درآمدی بر زیبایی‌شناسی خنیاهای ایرانی و سرودهای باستانی

هدف از نوشتنِ این کتاب «زیبایی ‏شناسیِ خنیاهای ایرانی و سرودهای باستانی» بوده است؛ از آغاز تاریخ تا ظهورِ اسلام. بنابراین، آغاز را عصرِ اسطوره‏ ای و عهدِ «کیومرث» گرفته ‏ام و از آن پس، برخی آثار و نشانه ‏های برجای ‏مانده از روزگارِ مهریان و مغان و زرتشتیان را به ترتیب در دوره‏ های هخامنشیان و اشکانیان و ساسانیان مورد بررسی قرار داده و تلاش نموده‏ ام تا جلوه‏ هایی از سرواد و سرود را در «گات‏ ها» و «یشت ‏ها» و همچنین در «یادگار زریران» و «درخت آسوریک» و «سرودهای مانویان» بیابم و نمونه‏ هایی از آن را پیش روی مخاطب قرار دهم! همچنین- ذیلِ مدخلِ «در عهدِ ساسانیان و متونِ پهلوی»- به طورِ مبسوط در این ‏باره سخن گفته ‏ام! چراکه در آن عصر- به گواهیِ تاریخ- شعر و موسیقیِ ایران، رونق و رواجی داشته است و امثالِ «گیرشمن» هنرِ ساسانی را آخرین جلوه هنر شرقیِ قدیم دانسته ‏اند و باورشان این است که قدمت آن به چهار هزار سال می ‏رسد. این کتاب می‏ تواند برای چند گروه از مخاطبان مفید باشد: الف- برای ادب‏ جویان و هنرپژوهانی که می‏ خواهند از ادبیات و هنرِ خنیایی- در ایرانِ باستان- آگاهی داشته باشند. ب- برای اتنوموزیکولوژیست ‏هایی که اُسلوبِ موسیقیِ کلامی اقوام را از آغازین مراحلِ شکل ‏گیریِ آن می‏ کاوند؛ و پژوهشگرانی که می‏ خواهند با زیبایی ‏شناسیِ منظومه ‏های آیینیِ کهن- از مهریان تا مانویان- بیشتر آشنا شوند…!