پشتیبانی:
۰۲۱-۶۶۴۸۶۰۱۳
۰۲۱-66408560
پشتیبانی:۶۶۴۸۶۰۱۳-۰۲۱
نمایش 1–16 از 19 نتیجه
پینوکیو فکر کرد که دیگر به انتهای خط رسیده است. او می‌خواست روی زمین بیفتد و تسلیم شود که ناگهان متوجه خانه‌های دور و کوچکی به سپیدی برف در میان انبوه درختان سبز شد. با خودش گفت: «اگر به‌اندازه‌ی کافی نفس داشته باشم و سریع بدوم خودم را به آن خانه می‌رسانم در آن صورت… .»
جهان داستان، جهان خلاقیت و نوآوری است و با نگاه‌های نو جان می‌گیرد. مجموعۀ حاضر، ده داستان از ده نوجوان نوقلم را گرد هم آورده است که به‌تازگی پای در راه نوشتن نهاده‌اند و این کتاب بازتابی از استعداد، هنر و تلاش آنان برای آموختن فنون نویسندگی است. از نخستین تجربه‌های این نویسندگان رایحۀ شور و طراوت جوانی برمی‌خیزد. باشد که در فردای فرهنگ این سرزمین، شکوفایی شتابان این نهال‌های نورسته را شاهد باشیم.
مؤلفان: یاسمین امجدیان، فاطمه داداشی، هستی‌سادات رضوی، ریحانه رنجبران، نگین صفرزاده مقدم، هلیا طاهری، کیمیا کاظمی، کیانا کشاورزی، هانیه گشانی، محیا گلنبی.
شعر و شعور و شور و جوانی از دیرباز همراهان هم بوده‌اند. مجموعۀ حاضر شعرهایی از پنج نوجوان شاعر تازه‌نفس را گرد هم آورده است که فرصت یافته‌اند از آموزش فنون شاعری نیز بهره‌مند شوند. بی‌شک نخستین تجربه‌های هر شاعر، فاصلۀ بسیار با کمال مطلوب شاعری‌اش دارد. جوانه‌های شعر این نوجوانان نیز از این قاعده مستثنا نیستند، اما از حس و عاطفه و نگاه پرشور این نسل سرشارند. مهربانانه به آنان و آثارشان بنگرید؛ باشد که در میان شاعران توانمند فردای ایران ببینیمشان.
سرایندگان: الینا توپچی پور سرخابی، محدثه حیدری، ملینا قیاسی، ملینا ملک فر، النا نادری.
جدایی‌ناپذیر بودم. در ناحیۀ شکمم بندی وصل بود که از طریق آن همۀ چیزهایی که نیاز داشتم به من می‌رسید. پادشاه ایالت خود بودم و همه‌چیز منتظر فرمانم بود. هروقت گرسنه بودم بلافاصله همه‌چیز از طریق آن بند برایم ارسال می‌شد. جایی که زندگی می‌کردم اختصاصی بود و هر کاری که دوست داشتم انجام می‌دادم. می‌خوابیدم، ورزش می‌کردم، غذا می‌خوردم، حتی گاهی اوقات…
نفست حبس می‌شود وقتی طرح یک داستان ذهنت را قلقلک می‌دهد.
دلت می‌خواهد بنویسی‌اش؛ اما واهمه داری که مبادا همان که در ذهن داری، روی کاغذ ترسیم نشود.
نوشتن مثل طعم خرمالو دست از سرت برنمی‌دارد و این طعم را تنها کسانی چشیده‌اند که نهراسیده و نوشته‌اند؛ از آغاز تا پایان.
موفقیت در نویسندگی از آنِ کسانی است که قلم را می‌چرخانند و می‌رقصانند و طرحی نو در می‌اندازند، درست مانند این یازده نوجوان که در اوج شیطنت، شجاع شده‌اند و هر یک دنیایی خلق کرده‌اند از مرگ، یأس و واقعیت تا تولد، امید و خیال که پُر است از لطافت و شیوایی قلم و در عین حال مملو از پیچیدگی‌های جذاب داستانی.
گوش فرا دهید. بی‌شک غوغای جادوی کلماتشان را خواهید شنید.
مؤلفان: پانیذ بدیعی بهنمیری، آیدا بیات، سارا جعفری طاهری، زهرا دانشمند فروتقه، مونا سامعی، محدثه شمسیان، یگانه صفری، هلیا طاهری، نوشین علی اصفهانی، هستی کولیوند، محیا گلنبی.
«حال یک دیوانه را دیوانه بهتر می‌‌کند…»
جرم من بادبادک‌‌بودن بود.
من محکوم بودم به پرواز، به اوج‌‌گرفتن، از همان روز که حلقه‌‌های کاغذ رنگی را به گوشم آویختند.
از همان روز، من بردۀ آزادی شدم؛ اما چه کسی مرا اسیر گرفته بود، آسمان یا باد؟!
یکی مقصدم بود و دیگری جهنم را تعیین می‌کرد!
برای پرواز خلق شدم؛ ولی نخی که به پایم بستند چه بود؟! برای پریدن و نرسیدن؟! برای لمس سهم نداشتن از آسمان؟!
فرق نداشت کجای عرش باشم. من بازیچه‌‌ای از فرش بودم، اوج پرواز من سقوط بود.
فیکس گفت: «فکر می کنم آقای فاگ همان دزد نجیب زاده است به همین دلیل می خواهم دستگیرش کنم.» او ماده ای خواب آور به نوشیدنی پاسپارتو اضافه کرد تا دیگر مزاحمتی برایش ایجاد نکند…
ضرب المثل ها معمولاً تاریخچه و داستانی پندآموز دارند که ریشه بسیاری از آنها از یاد رفته و پیشینه برخی از امثال برای همگان روشن نیست با این حال این مثل ها در سخن به کار می رود. بکار بردن مثل ها کلام را کوتاه کرده و عبارت کوتاه بر دل می نشیند و گفت و گوی طولانی را مختصر و مفید می نماید. به کار بردن به موقع مثل، هنر است و چنانچه در جای نامناسب بیان شود ممکنست صورت خوشی نداشته باشد. مجموعه حاضر با هدف یادآوری پیشینه برخی از ضرب المثل ها و زمان کاربرد هر یک گردآوری شده است تا خواننده را بیش از پیش به استفاده درست و به جا از مثل ها آشنا نماید.
سارا وارد اتاق شد و چند دقیقه بعد با شاهرخ بیرون آمد. الیاس روی نرده ها نشسته و زیرچشمی همه چیز را زیر نظر داشت. وقتی شاهرخ به نزدیکش رسید مثل تمساحی که به گوزن لب آب حمله کند شاهرخ را قاپید و با پشت پا او را بر زمین نشاند…
این کتاب خاطراتی را از زبان نویسندة اثر و افرادی که عزیزانشان را از دست داده اند و یا تجربه ی مرگ را داشته اند بیان می کند. خداوند تجربة فوق العاده ای از نور، زیبایی و شکوه است، خدا واژه نیست وسعت است اقیانوسی بی کرانه که ما چون قطره ای در آن ناپدید می شویم. ژرف زندگی کنیم از ته دل، یکپارچه با تمام وجود به طوری که وقتی مرگ در زد آماده باشیم آماده چون میوه ای رسیده برای فرو افتادن از درخت، تنها نسیمی ملایم می وزد و میوه فرو می افتد گاه حتی بدون هیچ نسیمی میوه به سبب سنگینی و رسیدگی از درخت می افتد مرگ باید چنین باشد و این آمادگی باید با زندگی کردن فراهم آید.
داستان های کوتاه این کتاب، آثار نویسندگانی است که نامی از خود به جای نگذاشته اند؛ آنان در سالهای اخیر آثار خود را منتشر کرده و می کنند تا دیگران در هر کجای پهنة گیتی، آنها را بخوانند و لذت ببرند. در میان این آثار، داستانهای واقع گرا، تخیلی و افسانه ای به چشم می خورد اما ویژگی اصلی این داستانهای کوتاه، تمرکز بر پیام اخلاقی و انسانی آنهاست. این داستانها از نظر شخصیت پردازی عمدتاً تیپیک هستند همچنین در آنها به صحنه پردازی، فضاسازی و از این قبیل نکات، توجه چندانی نشده است. ماجرای آنها پیچیدگی خاصی ندارد و معمولاً با ضربة پایانی که همراه با پیام اثر است خاتمه می یابد. درون مایة همة این آثار دغدغه های همیشگی بشر است از این رو این آثار تاریخ مصرف ندارند و نمی توان محدودة جغرافیایی برای آنها و مخاطبانشان تصور کرد و همین عامل جهانی شدن آنهاست.
“چند ماهی می شد که ستاره پرستار پدر بهراد بود. او کم کم داشت به این نتیجه می رسید که زندگی روی خوش به او نشان داده. بهراد با همه پسرهای پولدار فرق می کرد. اصلاً اهل تجملات نبود و چیزی روی او اثر نداشت، حتی سارا که… یک روز وارد خانه شد و با تعجب دید که بهراد با فردی غریبه در سالن نشسته است. «سلام ستاره خانوم، ایشون سرگرد فتحی هستن.» ستاره با ترس گفت: «سلام!» بهراد که متوجه ترس ستاره شده بود گفت: «دیشب دزد به گاوصندوق زده و…» ستاره وقتی به خودش آمد صدای بهراد را شنید که می گفت: «نگران نباشین این فقط یک بازجویی سادس…»
“
بالاخره، روز موعود رسید و من از خوش حالی و دلواپسی، صورتم گل انداخته بود. وقتی آقاجون از سر کار اومد و قیافه من رو دید، با بی اعتنایی از کنارم گذشت. صدای زنگ در خونه اومد. آقام با صدای بلند که بهرام و خونواده ش بشنوند، فریاد زد: «وقتی رؤیا رفت تو آشپزخونه، در رو باز کنین.» فهمیدم هوا خیلی پسه، سریع خودم رو به آشپزخونه رسوندم و منتظر شدم تا برای آوردن چایی صدام کنن. در باز شد و صدای خوش و بش سلام و احوالپرسی شون رو شنیدم. احساس کردم چقدر دلم برای بهرام تنگ شده… داشتم استکان ها رو توی سینی مرتب می کردم که صدای خداحافظی و بهم خوردن در خونه اومد. در جا خشکم زد…
او نوشته بود رفته؛ اما ننوشته بود کجا رفته؟ چرا رفته؟ با چه چیزی رفته! با چه حالی رفته… نه! انسان ها در هنگام رفتن فقط رفتن را می بینند؛ اما کیفیت رفتن را هرگز نمی فهمند. حتی کسی که می رود نمی تواند در قالب واژگان بگوید چگونه رفته…
یکی از بهترین روش های یاددهی، آموزش غیرمستقیم توسط داستان است. بسیاری از مطالب آموزنده را می توانیم از این طریق به دیگران بیاموزیم. کتاب که در دست شماست مجموعه ای از داستان های کوتاه و برگرفته از فرهنگ های گوناگون می باشد که خواندن هر یک می تواند تلنگری در ذهن خواننده ایجاد نماید.
سرعمویم با دخترخانمی زیبا وارد شد. در همان نگاه اول آن دختر مرا آن چنان مجذوب خود کرد که نمی توانستم چشم از او بردارم. او متین و آرام با جسارتی خاص در گوشه ای ایستاد. نگاه های پی در پی من باعث جلب توجهش شد، از دور لبخندی زد…
