اجتماع تنها (معماری اجتماعی بدن)

تن و خصوصاً اميالش در پارادايم مذكر به ‌وسیله خودي كنترل مي‏شود كه دستاورد عقل است. مع ‌هذا با تکامل اجتماعی در عصر جهانی ‌شدن و بلوغ عقل در عاطفه تجلی تاریخی و روانی، ميل را به مسير جديدي برده است. قاعدتاً بروز اين تجلي بسته به احوال اقتصادی و سیاسی و فرهنگی فرق دارد و بدون خاستگاه­ هاي ذهنی و بورکراتیک و آموزشی و معرفتی راه به‌ جایی نمی­ برد؛ زيرا نمي ­توان تصور كرد شخصيت ما بدون الگوهاي رفتاري رايج در جامعه بتواند به نظارت بر ارگانیسم رفتاری خویش بپردازد و تناسب ضمایر خودآگاه و ناخودآگاهش را بدون تنظیم روابط درون­ گروه و برون ­گروه برقرار نماید. کتاب حاضر بر اين سياق به رابطه ذهن با میل و عقل با بدن نظر دارد و ديدگاه­ هاي مختلف در اين زمينه را مي ­كاود. فهم رابطه عقل و میل برای خود ما هم به ذهنیتی نیاز دارد که مفهوم آن‌ ها را بازنماید و هم به عاطفتی احتیاج دارد که شور آن ‌ها را به درون منتقل کند و این هر دو نیز می­ تواند در وجود مؤلف یا مخاطب او در متن زندگی اجتماعی تحقق یابد. از این ‌جهت است که میل، زمینه ­ای برای آزمون چشم­ اندازهای عقلی در باب خویش به شمار می ­آید و عقل نیز بسته به قائل ­شدن آزادی برای میل کمال می ­گیرد. در عین‌ حال ديالوگ ميل و عقل در گفتماني جمعي است كه حقيقت ساز مي ­گردد. اثر حاضر نيز مقدمه ­اي است بر اين دريافت و بي آن نمي ­توان تحولات عصر جديد را شناخت.