هو معکم
۳۰۰,۰۰۰ تومانحضور، توجه دل به حق در همۀ اشتغالات و مشاهدۀ او در تمام لحظات است. همان طور که بدن انسان با ارتزاق از طعام، هوا، نور و سایر عوامل طبیعی به زندگی ادامه میدهد؛ جان انسان نیز با توجه به حق در معرض روح الهی قرار گرفته و حیاتش گسترده میشود. با رشد این حیات، پیوند معرفتی و عاطفی با خداوند برقرار میکند که جز او را نمیبیند و دلش جز به عشق او نمیتپد. در این حال باطنیترین مرتبۀ وجود او که عین پیوند با حق است به چنان آرامش و رضایتی میرسد که مورد خطاب «یاأَیَتُها النَّفسُ المُطمَئنَة إِرجِعی إِلی رَبِّک راضَیة مَرضیة فَادخُلی فی عِبادی وَ ادخُلی جَنَّتی» قرار میگیرد؛ درک این مرتبه از کمال نیازمند اتصال لحظهبهلحظه با خداست. اگر با تمرین مستمر توجه خود را مدیریت نکنیم عمر به روزمرگی گذشته و حالت غفلت چیره میشود و این استعداد الهی در کمون و خفا میماند. خسران عمیقتر این است که در قیامت بهاندازۀ فعلیت این استعداد از تجلیات حق بهره میبریم.
باید اینجا چشم دل را وا کنی
درس اول در وصالش اشتیاق
تا که در عرش خدا مأوا کنی
درس آخر وصل و پایان فراق